"U hebt prostaatkanker met uitzaaiingen in uw hele lichaam. Genezing is niet mogelijk. Met behandelingen kunnen wij uw leven wel rekken. U hebt nog 1 tot 3 jaar te leven."
In het najaar van 2004 kreeg Piet Steenbergen (53) deze boodschap van zijn artsen. Nadat hij de dreun een beetje te boven was, pakte Piet de draad van zijn leven weer op. Hij besloot te gaan doen wat hij al zijn hele leven wilde: schrijven. Hij kreeg een maandelijkse column in dagblad De Gelderlander. Zo werd de serie Levenstekens geboren. Onder het pseudoniem Wim Pelgrom, beschreef Piet hoe het is om te leven met de langzaam zakkende valbijl van de guillotine boven je hoofd. Natuurlijk schreef hij over zijn bezoeken aan het ziekenhuis. Maar bovenal gaf hij op bijzonder openhartige wijze een inkijkje in zijn persoonlijke leven met zijn vrouw en kinderen. Wat gebeurt er in een gezin dat te horen krijgt dat pa er straks niet meer is?
In januari 2008 had de kanker ook Piets hoofd bereikt: hij werd blind. Toch bleef hij, dicterend aan zijn zoons, zijn columns schrijven. Op 16 juli 2008 moest hij de strijd tegen zijn ziekte opgeven. Drie dagen later verscheen zijn laatste column in De Gelderlander, een column die hij klaar had liggen voor het moment dat…
'Aan de serie Levenstekens komt vandaag een einde. Op het moment dat ik dit schrijf voorzie ik niet waarom. Blijkbaar is het moment dat ik óf niet meer helder kan denken, óf geen behoorlijke zinnen meer kan dicteren (of beide), nu ongeveer aangebroken. Daarom groet ik u. Ik verlaat de vuurstorm, rechtstreeks naar de armen van mijn geliefde.'
Piet Steenbergen, geboren Arnhemmer, werkte zijn hele leven in de gezondheidszorg. Hij was verpleegkundige, de laatste jaren actief als opleidingsadviseur in een ziekenhuis.
In het najaar van 2004 kreeg Piet Steenbergen (53) deze boodschap van zijn artsen. Nadat hij de dreun een beetje te boven was, pakte Piet de draad van zijn leven weer op. Hij besloot te gaan doen wat hij al zijn hele leven wilde: schrijven. Hij kreeg een maandelijkse column in dagblad De Gelderlander. Zo werd de serie Levenstekens geboren. Onder het pseudoniem Wim Pelgrom, beschreef Piet hoe het is om te leven met de langzaam zakkende valbijl van de guillotine boven je hoofd. Natuurlijk schreef hij over zijn bezoeken aan het ziekenhuis. Maar bovenal gaf hij op bijzonder openhartige wijze een inkijkje in zijn persoonlijke leven met zijn vrouw en kinderen. Wat gebeurt er in een gezin dat te horen krijgt dat pa er straks niet meer is?
In januari 2008 had de kanker ook Piets hoofd bereikt: hij werd blind. Toch bleef hij, dicterend aan zijn zoons, zijn columns schrijven. Op 16 juli 2008 moest hij de strijd tegen zijn ziekte opgeven. Drie dagen later verscheen zijn laatste column in De Gelderlander, een column die hij klaar had liggen voor het moment dat…
'Aan de serie Levenstekens komt vandaag een einde. Op het moment dat ik dit schrijf voorzie ik niet waarom. Blijkbaar is het moment dat ik óf niet meer helder kan denken, óf geen behoorlijke zinnen meer kan dicteren (of beide), nu ongeveer aangebroken. Daarom groet ik u. Ik verlaat de vuurstorm, rechtstreeks naar de armen van mijn geliefde.'
Piet Steenbergen, geboren Arnhemmer, werkte zijn hele leven in de gezondheidszorg. Hij was verpleegkundige, de laatste jaren actief als opleidingsadviseur in een ziekenhuis.
Levenstekens / Wim Pelgrom. - Oosterbeek : Kontrast. - 120 p. - ISBN 9789078215790
Prijs: € 15,00
Bron:
* Bijzijn : vakblad voor verpleegkundigen en verzorgenden, jrg. 4 (2009) nr. 8 (september) p. 46
Geen opmerkingen:
Een reactie posten